Ik dacht dat zelfbevrediging onschuldig was…
Maar waarom voel ik me achteraf dan zo rot? Het lijkt wel of ik onverzadigbaar ben. Alsof ik mijn zelfrespect ermee verlies. Ik voel me vastzitten tussen mijn verlangen en mijn geheim en ik voel me steeds onoprechter, vooral als ik in de kerk zit.
Is mijn behoefte aan seks dan niet o.k.? Het levert mij alleen maar meer verlangen op, terwijl ik dit verlangen niet kan onderdrukken. Zelfs op straat kijk ik eigenlijk langer naar een mooie meid die voorbijloopt dan dat ik wil. Ik betrapte me er zelfs een keertje in de kerk op toen het zomer was.
Hans van de Beek: De vragen die je jezelf stelt, zijn heel reëel. Het zogeheten jojo-gevoel slingert je heen en weer. Heel veel mannen worstelen ermee, maar dat is een schrale troost. Dit te weten helpt je er nog niet vanaf. Wil je hier echt mee dealen, kom dan eens praten.
Ik baal ervan dat ik er steeds aan toegeef, vooral omdat ik dit eigenlijk helemaal niet wil. Ook voel ik me zo enorm belemmerd in mijn christen-zijn. Het lijkt wel of God hierdoor op afstand blijft, en dat maakt me onzeker.
Hans van de Beek: De vragen die je jezelf stelt, zijn heel reëel. Het zogeheten jojo-gevoel slingert je heen en weer. Heel veel mannen worstelen ermee, maar dat is een schrale troost. Dit te weten helpt je er nog niet vanaf. Wil je hier echt mee dealen, kom dan eens praten.